شهادت حضرت حمزه سیدالشهدا
وفات حضرت عبدالعظیم
نوحه
دل امّ الائمه شد حزینه امان از این دو سوگ بی قرینه
عزای حمزه و عبدالعظیم است شده ری ، کربلا ، همچون مدینه
دو غم رسیده بر دلها ، بنالد لاله در صحرا ، شده جاری اشک زهرا
اگر چه دو عزا دیده دل خسته ، مدینه می رود این قلب بشکسته
آه ، واویلا واویلا واویلا
******
الا خیر البشر آه و واویلا تو واشک بصر آه و واویلا
عموی با وفایت در ره دین شده پاره جگر آه وواویلا
تنش را از کینه ی دین ، به خنجر هند بد آیین ، نموده مُثله اینچنین
امان از آن زمانی که رسد خواهر ، ببیند پیکر او را چو گل پرپر
آه ، واویلا واویلا واویلا
******
صفیه از دلش زد غم زبانه بخواند نوحه های عاشقانه
ولی دیگر کسی بر او تسلی نداده با زبان تازیانه
بسوزد دل هر روز و شب ، همه جانها شده بر لب ، به یاد غربت زینب
به گودال و کنار پیکر بی سر ، چه گویم که به دل دارد غم معجر
وای ، حسین وای حسین وای حسین وای
وفات حضرت عبدالعظیم
زمینه
هر موقع که ، میگیره دل خسته ی ما
یاد سحر ، های حرم کرببلا
ما پا میشیم ، میایم به پابوس شما
حرمت ، ملجأ خوبانه آقا حرمت ، جنت و رضوانه آقا
حرمت ، برکت ایرانه آقا ، آقا
ای یار قدیمی ، آقا و کریمی
جانها به فدایت ، که عبدالعظیمی
******
ما که فقط، راه حرمت رو بلدیم
بر در تو، با نیاز و حاجت اومدیم
روسیاهِ ، کرامت ربّ الصّمدیم
دعا کن ، یا سیدی برای ما تا بشیم ، اهل مناجات و دعا
به حقّ، امام و حقّ شهدا ، آقا
تو جلوه ی لطف ِ، رحمان و رحیمی
جانها به فدایت ، که عبد العظیمی
ای یار قدیمی ، آقا و کریمی
جانها به فدایت ، که عبدالعظیمی
******
جاری میشه ، اشک غم عاشق ز دوعین
از حرمِت میره دلا بین الحرمین
با دمِ یا ، عزیزِ زهرا یا حسین
آقایی ، که تشنه لب فدا شده آقایی ، که کشته از جفا شده
تو گودال ، سر از تنش جدا شده ، آقا
ای کشته ی بی سر ، آلاله ی پرپر
نور دل مادر ، ای هستی خواهر
دور از وطنی تو ، صد پاره تنی تو
گریم به عزایت ، که بی کفنی تو
وفات حضرت عبدالعظیم
زمینه
دل خراب اسیر حسینه دم همه دم
داره نیاز به لطف و عطا و جود و کرم
میره به سوی درگه او قدم به قدم
کبوتر دلم زده پر به سوی حرم
اهل ری هستیم مست می هستیم
از عهد قدیم سیّد الکریم
غصه نخور ای جامونده از ، قافله ی اهل ولا
از حرم سید الکریم ، دلا میره کرببلا
******
به سوی تو یا عبدالعظیم نگاه دلم سوز کمیل نیمه شبات پناه دلم
می شوره آب حوض حرم گناه دلم عنایتی آقا به سوز و به آهِ دلم
دل مستت بوده مظهر جودِ رحمان الرّحیم سید الکریم
خدا روی لوحِ دل ما ، نوشته با آب طلا
از حرم سید الکریم ، دلا میره کرببلا
******
مسلمیه قرارِ تموم سینه زَنا حرم با صفای تو ای عزیز خدا
می گیره دل تو مسلمیه براتِ بکاء برا محّرمِ غم شاهِ کرببلا
یادِ سه ساله می زنم ناله
با سوز و با آه اباعبدالله
از دوری کرببلا ، رزق دلم شده بلا
بده یا سید الکریم ، یه برات کرببلا
